Opiszcie – na tyle, na ile ludzki język to potrafi – upokorzenie Syna Bożego ale nie myślcie, że osiągnęliście już szczytowy punkt, kiedy opisaliście w jaki sposób zamienił On tron światłości i chwały, który dzielił wraz z Ojcem, na człowieczeństwo. Przyszedł wprost z nieba na ziemię, aby na ziemi znieść przekleństwo z powodu upadłej ludzkości. Do wykonania tego nikt Go nie zmuszał. Sam wybrał brzemię gniewu Bożego, który sprowadził na siebie człowiek przez nieposłuszeństwo boskiemu Prawu. Wybrał cierpienie z powodu okrutnych szyderstw, drwin, biczowania i ukrzyżowania.

Tym, co sprawiło, że Dobra Nowina była tak zdumiewająco dobra, było odkrycie tego, czego Chrystus dokonał dla ludzkości. Nie było to tym, co próbował osiągnąć, ale tym, co faktycznie uczynił. Krzyczeli z dachów domów: „Chrystus zbawił świat! Odkupił ludzkość! Dał dar zbawienia każdej ludzkiej duszy!”. „Uwierzcie w to” – mówili.

List do Hebrajczyków zajmuje ważne i wyjątkowe miejsce w kanonie Nowego Testamentu, gdyż zajmuje się wniebowziętym Jezusem, zasiadającym po prawicy Boga i Jego przewodem sądowym. Gdyby nie ten List, to mało wiedzielibyśmy o działalności Chrystusa w niebie i Jego obecnym stanowisku; wniebowstąpienie byłoby ostatnim pełnym pojęciem, jakie mielibyśmy o Nim aż do Jego powrotu.

Treść książki zmusza do przemyślenia, co jest najważniejsze w moim życiu.

Publikacja pokazuje wybrane fragmenty nowego, wspaniałego planu, na bazie którego Bóg chciałby zakończyć wielki bój. Nie możemy sobie nawet wyobrazić jakim przywilejem i ogromnym znaczeniem jest dla nas wiedza, czego Pan Bóg oczekuje od nas w tych ostatecznych czasach.

Artykuł O.R.L. Crosiera z 1846 r. odnośnie Świątyni niebiańskiej. W początkowym czasie głoszenia poselstwa adwentowego poznanie tematyki Świątyni dało wierzącym pewność tego, że są na właściwej drodze.

Ponieważ oblubienica Chrystusa – Nowe Jeruzalem – ma składać się z zapieczętowanych świętych, jest nie do pomyślenia, by niebiański Oblubieniec zechciał dopełnić aktu małżeństwa, kiedy Jego wybranka nie ma do zaoferowania niczego poza przyprawiającą o mdłości, letnią reakcję na miłość Chrystusa.

Książka zajmuje się problemem człowieka — jego przewidywanym, możliwym i ostatecznym celem. W omawianiu tej tematyki autor często powołuje się na hebrajską świątynię, która była centrum całej nauki.